Maatjes Piet en Gerard denken nog vaak terug aan Biel 1986

Aflevering 9 van onze serie schaakverhalen en anekdotes: Piet M. Konijn van Schaakvereniging Heerhugowaard haalt herinneringen op aan een toernooi in 1986 in Biel (Zwitserland). Een onvergetelijke schaakreis: fietsen in de kofferbak, een kapotte auto, zwemmen in de Bielersee en nog veel meer.

In de jaren 70 begonnen wij als jonge honden mee te doen aan toernooien in de omgeving. We startten met het Laskertoernooi in Uitgeest, een vierkampentoernooi. Er waren zo’n 100 deelnemers. We werden ingedeeld in de laagste groepen, 23, 24 en 25. Vol ontzag keken we naar het podium, waar de toppers zaten.

Schaken in de openlucht in Polen

In de jaren daarna werd ons ‘toernooigebied’ groter. Onder aanvoering van Sjaak Pielaet uit Bergen toog een groep van een mannetje of vier/vijf naar Polen. Er werd geschaakt in de openlucht en als het begon te regenen dook men snel een legertent in die overigens niet geheel waterdicht was. Goedkope wodka was er de oorzaak van dat er niet altijd naar believen werd gescoord.

In 1986 wilde weer een groep naar Polen toe. Maar in mei explodeerde de kerncentrale van Tsjernobyl en ondergetekende had weinig zin in ‘biologisch dynamisch’ orgaanvlees en fluorescerende witte koolstamp. Met maatje Gerard Groenveld toog ik naar Biel (dus geen ‘Tsjernobiel’) in Zwitserland.

‘Doe het zelf maar’

Op een maandagmorgen laadden we onze spulletjes in en ook gingen er twee fietsen mee in de kofferbak. Beetje piepschuim ertussen om beschadiging te voorkomen. De tweede dag reden we Frankrijk binnen. Exact 500 meter voorbij het geboortehuis van Jeanne d’Arc zei de Corolla van Gerard: ‘Doe het zelf maar’. Ineens hadden we panne. Gelukkig vonden we dichtbij een garage, maar de Fransen hadden het kapotte onderdeel van deze Japanner niet in voorraad. Dat zou een paar daagjes duren. We belden maar even met de toernooileiding in Biel om te vertellen dat we de eerste ronde niet gingen halen. Geen nood, we zouden de eerste ronde tegen elkaar gepaard worden met een voor elk een halfje als resultaat. Dit leverde uiteindelijk nog een leuk bericht op in de Bieler Zeitung.

Douane

In de loop van donderdag konden we onze reis voortzetten en na een avontuurlijke tocht door de Franse Jura bereikten we omstreeks 22.00 uur de Zwitserse grens. Daar moesten we uiteraard stoppen voor de douane. Dat is toch wel vreemd, twee langharige snoeshanen uit Nederland op zo’n laat uur. Deze auto moet even grondig geïnspecteerd worden. Maar de weed van Piet vonden ze niet. We konden doorrijden.

Het werd een geslaagd toernooi. ’s Ochtends schaken en ’s middags zwemmen in de Bielersee. Het was prachtig weer. Met 6,5 uit 9 wist ik zelfs nog een geldprijs binnen te slepen. We plakten er nadien nog twee dagen Alpen aan vast, alvorens de thuisreis naar het vlakke Holland te aanvaarden.